"داستان نخلستان"*

صدای شرشر آب با فضا درگیرت می کند.

شاید در ابتدای ورود جنس دیوارها و دکور زیاد درگیرت نکند ولی ماهی های آزاد در قفس شیشه ای نسبتا بزرگی که در سمت چپ ورودی است در فضا معلقت می کند.

اگر چشمت را از آکواریوم برنداری کم کم نگاهت به گل های سبز کنارش جمع می شود.

واقعا ترکیب شکل، رنگ و بالا بلندشان به خوبی رعایت شده ،که نوازشگر چشم می شود.

شاید 10 یا شاید 12 تا میز بزرگ و مبل های راحتی، فضای مناسبی برای قرارهای فرهنگی و هنری و دوستانه است. چندتایی هم میز و صندلی های 3 یا 4 نفره برای نشست های کوچک تر گذاشته اند.

نورپردازی هم خوب است ولی شاید بیشتر می شد به آن نگاه معناگرایانه داشت.(بگذریم)

جالب تر از همه فهرست قیمت های (منو) است که برای منی که سابقه کافه گردانی(کافه کراسه) داشته ام خیلی جالب است.

از چه جهت؟

از نظر پایین بودن قیمت ها.

این کار خوبی است ولی نباید یک اصل باشد.

به نظرم کافه باید خودش نه تنها خرج و مخارجش را درآورد بلکه برای توسعه خود سودآوری نیز داشته باشد.

ولی نظر سازندگان به مراتب مهم تر و پرنفوذتر از من است.

اینکه بگویم قیمت یک شیرقهوه از قیمت آماده اش که در پارک ها به صورت ایستاده سرو می شود کمتر است بیراه نگفته ام.

باید سفارش را بدهی. منظورم این است که کسی از شما سفارش نمی گیرد.

ولی خیالت راحت بهترین ها را هم سفارش بدهی هنوز به قیمت یک ساندویچ معمولی نمی شود.

آرامش دیداری و شنیداری (بصری و سمعی) برای هر مجموعه فرهنگی و هنری لازم است مه در اینجا به خوبی رعایت شده.

خیلی کافه ها به خاطر فضای کوچک و دیوارهای چوبی صدا را منعکس می کنند و اگر 10 نفر همزمان با هم صحبت کنند، هر چند آهسته باشد ولی ایجاد همهمه می کند.

اما اینجا به دلیل گستره فضا و همچنین جنس مناسب  و زیبا دکورها صدای غالب شر شر آب حوض آبی رنگ وسط سالن است و ذهن مهمان را پراکنده نمی کند.

کنار درب ورودی کلاه های سربازی(رزمندگان) سرو ته کرده اند و در آن گل کاشته اند، واقعا گل کاشته اند.

رنگ دیوارهای را الان می توان پیش بینی کرد.

رنگ طلا

رنگ خاک با بالا و پایین شدن شدت نور در آن و رنگ سبز گل ها با آبی حوض

وچه شاعرانه است تکرار نخل ها

نخل ها را به جای ستون ها گذاشته اند تا ساختمان محکم باشد.

انتخاب خوبی است ولی باید ظریف بود.

نکند بار خود را بر دوش نخل های جنوب بندازیم و برای بزرگ کردن خودمان از آن بالا برویم.

اصلا ذات این نخل ها برای بالا رفتن است.

ولی باید بروی میوه بچینی

باید بروی دشمن را دید بزنی

باید بروی از مقر نگهبانی کنی

نه اینکه بالا رفتی: فریاد بزنی این منم که...

آنجاست که بد رفته ایم.

شهدا را فقط برای شهدا استفاده کنیم نه برای خدا استفاده کنیم

این نخلستان چه نخلستان خوبی است که ما را دوباره به یاد مناطق عملیاتی دفاع مقدس می اندازد.

بی آنکه پر باشد از کج سلیقگی هایی که همه فضاسازی را بنر و پوستر و ... می دانند.

بچه ها آفرین.

آفرین من که ارزشی ندارد.

باید صاحب امر و زمان و همه مان؛ به شما خسته نباشید بگوید.

مردم ایران انسان های با اصل و نسب و با فرهنگی هستند ولی ارتباط بعضی شان با فرهنگ خود به خاطر بعضی اهمال کاری ها در فرآیند جهانی شدن کمرنگ شده است. تنها رنگی که می تواند این رابطه را مستحکم می کند. بازگشت به عناصر و خرده فرهنگ های اسلامی و ایرانی است. "برای احیای هردوشان تلاش کنیم"

یادمان باشد همت ها و باکری ها در ضمیرشان هم رنگ عباس(س) وارگی بود و هم رستم وارگی(بدون قیاس).

در خون ایرانی شهدا خون ستارخان ها و باقرخان ها و میرزا کوچک ها بود که از تصرف وجبی از خاکش به جوش می آمد.

و

 "هدف حسینی شدن بود زیر پرچم لااله الا الله"

شهدا گرمی خونشان را دادند تا گرمی محافل ما کم نشود. برای شهدا نیاز نیست کاری کنیم برای خودمان کاری کنیم که از این مسیر خارج نشویم.

سربلند باشید

 10/8/91

*کافی شاپ(دمنوشکده) سازمان فرهنگی رسانه ای اوج