فعلا یک سبد تمشک طلایی برای بخش "تولید ملی" نمایشگاه بین المللی قرآن تهران
فعلا یک سبد تمشک طلایی برای بخش "تولید ملی" نمایشگاه بین المللی قرآن تهران
بعد از سپری شدن روزهایی از ماه مبارک رمضان بالاخره تصمیم گرفتیم به همراه خانواده بازدیدی از نمایشگاه قرآن امسال داشته باشیم. نمایشگاهی که شاید اگر روزی متولی بودنش را به من پیشنهاد دهند، بنیانش را عوض خواهم کرد.
از خروجی متروی شهید بهشتی تا ... بوی سیر ترشی و زیتون و هزار قلم خوراکی بو دار پیچیده شده است و فضا را عطرآگین کرده بود تا آنجا که رمضان را به خوبی می شد حس کرد.
کمی بالاتر هم طبق معمول همه نمایشگاه ها البته اگر بعضی بفهمند این نمایشگاه کمی با همه نمایشگاه ها فرق دارد، فروشگاه های آب معدنی و ... که فروشنده های آنها با اشکال مختلف و رنگ های متنوع مشغول فروش هستند. خدا شاهد است یکی از فروشنده ها به حدی بی حجاب و بد حجاب و ..... بود که اگر کمی از ایمان باقی مانده بود اجازه عبور از آن قسمت را نمیداد چه برسد به خرید از آن.
می خواستم عکس بگیریم وجدانم نگذاشت.
البته حرف من این نیست، مشکل جای دیگری است. مشکل بخش هایی از نمایشگاه است که با مبالغ هنگفت و عجیب و غریب قرارداد می شوند و خالی از هرگونه مفهوم و قالب هنری، فرهنگی ایجاد می شوند.
غرفه ویژه تولید ملی.
نمی دانم چرا ما به جای اینکه در راستای فرمایشات حضرت آقا حرکت کنیم، فقط به دنبال نمایشگاه زدن و بنر زدنو و سرو صدا در آوردنیم.
شاید حرف ایشان را نمی فهمیم.
اما آقا بگذارید من از غرفه ای که با عنوان تولید ملی در نمایشگاه قرآن دایر شده است برایتان گزارش بدهم.
توی این غرفه همه چی داره
ماکت کاغذی یخچال،گاز،ماشین لباسشویی،آپارتمان، دمپایی پاره، قوری شکسته، سماور کهنه و .... به بدترین شکل ممکن و بی هنرانه ترین انتخاب قالب.
همه در کنار هم ریخته شده اند که ذهن یک آدم معمولی و شاید ضعیفی مثل من هیچ چیز از آنم در نمی آورد.
بعد چندتا صندلی و چندتا تابلو
بسیار نمایشگاه خوبی است برای ....
بگذارید نگویم.
این ها همان بخش آپارتمان تولید ملی بود که عرض کردم.
بعد از نماشگاه هم به عنوان غرفه برتر معرفی می شود جایزه می گیرد و دست میزنند و ...
تورا به خدا اگر حلال و حرام سرمان نمی شود لااقل کمی به فکر مخاطب بیگناه باشیم.
ابعاد نمایشگاه را کوچک تر کنیم و محتوا را قوی تر کنیم.
کدام فکر ناقص پشت چنین کارهای فرهنگی است که موجبات تمسخر یک حرکت بزرگ فرهنگی نظیر نماشگاه قرآن را ایجاد می کند.
تو را به خدا جلوی این کارها را بگیرید.
ما در مقابل وقت مردم مسئولیم.
وقتی معلم از حد و حدود روزه برایمان گفت، از اینکه با اذان صبح شروع می شود و با غروب آفتاب تمام می شود؛ از اینکه حتی یک قطره آب و یک ذره غذا باطلش می کند؛ از اینکه یک دقیقه بعد از صبح و یک دقیقه قبل از غروب همه جزء روزه اند؛ ساکت بودیم. کسی حرفی برای گفتن نداشت. چون شنیده بودیم دانشمندها گفته اند برای سلامتی بسیار مفید است.
کاش برای حجاب هم دانشمندها حرفی می زدند...
کاش ویل دورانت زبان می گشود و می گفت: آنچه بجوییم و نیابیم عزیز و گرانبها می‌گردد...مرد جوان به دنبال چشمان پر از حیاست و بی‌آنکه بداند، حس می‌کند که این خودداری ظریفانه از یک لطف و رقت عالی خبر می‌دهد.
کاش هیچکاک می گفت که: من معتقدم زن هم باید مثل فیلمی پرهیجان باشد. بدین معنی که ماهیت خود را کمتر نشان دهد و برای کشف خود، مرد را به نیروی تخیل و تصور زیادتری وادارد.
کاش راسل زبان می گشود که: از لحاظ هنر، مایه تاسف است که بآسانی به زنان بتوان دست یافت و خیلی بهتر است که وصال زنان دشوار باشد، بدون آنکه غیرممکن گردد.
و کاش فرانتس فانون می گفت که: پس از دیدن هر چهره بی حجاب ، امیدهای استعمار برای حمله ، ده برابر می شود.
و کاش خروشچف و گاندی و ساچیکورمورآتا و مستر همفر و جرجی زیدان و دیگران آنقدر امثال این جملات را برایمان تکرار می کردند تا خوب بفهمیم، حجاب هم برای سلامتی مفید است.