هر که به هر کی بودن فعالیت های عرصه فرهنگی
در حوزه فرهنگی هر کس هر کاری دوست داره می کنه...
فلان ارگان شهدای هسته ای می گیره
فلان نهاد شهدای اتمی می گیره
فلان دستگاه سوختگان دانش می گیره
بالاخره هر کس دستش می رسه یه عنوان می سازه و یه دبیرخونه و یه فراخوان و یه تعداد شرکت کننده همین جوری می شه همایش و جشنواره و میلیون ها تومن پول بیت المالی که به عنوان کار فرهنگی خرج می شه.
بعد توی جاهای دیگه: همه می یان یه پولی رو جمع می کنن می ذارن توی بانک بعد با سود اون هر سال میلیاردی به بهترین های واقعی جایزه می دن و این می شه که اولین هاشون تا صدمین ها پیش می ره.
ولی توی کشور ما همه اولین ها مون اولین می مونن. مگر چندتا جشنواره که اونا رو هم اسم فجر و انقلاب نگه داشته.
خلاصه دلم از دسن این برنامه های صدمن یه غاز خونه
بعضی وقتا فکر می کنم منم درگیر همین سیستم شدم.
ولی تا جایی که بتونم مقابل برنامه های کیلویی و بدون هدف می ایستم.
به خدا دیشب از دیدن تیزر یکی از همین جشنواره ها خیلی ناراحت شدم. از بس که مبتدیانه و ناجور بود.
تا کی این روند ادامه خواهد داشت؟
خدا می داند
