نقد منصفانه
مقدمه:از حق نگذریم امسال از سال گذشته و حتی سالی که آقای جوهرچی مجری بود به مراتب زیباتر بود. شاید اول باید از احسان علیخانی تشکرکنیم. ولی انتخاب سوژه ها و اجرا از بخش های قابل تقدیر امسال ماه عسل بحساب می آید.
و اما نقد منصفانه:
از نظر فرم: تکرار شکل و ماهیت یک برنامه شاید اگر خوب اجرا شود به نظر نیاید ولی برنامه ماه عسل بعد از چند سال به خاطر همزمانی ( منظور پخش در ماه رمضان است ) و شکل یکنواخت برنامه ( یک مجری و یک داستان روایی ) مخاطب را خسته می کند... ولی مهارت علیخانی در روایت خواهی از میهمانان برنامه اش این تکرار را از بعضی مخاطبان می گیرد. شاید زمان آن رسیده است که تنوعی در شکل و فرم برنامه داده شود.
از نظر داستان: هدفم پرداختن به داستان ها و روایت های قسمت های مختلف برنامه نیست ولی بعضی برنامه های امسال ارزش زمان پرداخته شده به آنها را نداشت . برای مثال برنامه شب 28 رمضان را بتوان نام برد. آقای فرزین و معصومه خانم شاید الگوی موفقی برای یک زندگی عاشقانه نتوانستند باشند و شایند در اصل نبودند.
شاید بعضی حرکات و صحبت های آنها را تصنعی دیدند و بعضی به لحن ها و نوع صحبت ها خوشحال نشدند. بگذریم. منظور این است که در لابلای داستان ها و روایت های زیبایی که گفته می شد هر چه به روزهای آخر برنامه نزدیک تر می شدیم انگار از اهمیت و تاثیر گذاری داستان ها کاسته می شد.
از نظر هدف: یکی از اهداف اصلی هر برنامه جذب حداکثری مخاطب است. وقتی برنامه مخاطبانش بیشترباشند بی شک تاثیرش در جامعه بیشتر است. نتیجه های اخلاقی و اجتماعی که علیخانی از داستان ها می گرفت و به مخاطبانش منتقل می کرد قابل چشم پوشی نیست ولی هدفی انگار در ذهن میهمانان برنامه ها و شاید بیشتر برنامه های آخر ایجاد شده که به سمت نیازمندپروری و تکدی گری نوین می رود.
ما مستاجریم دیالوگ تکراری برنامه های ماه عسل شده است. بهتر است بگویم من این روحیه را نپسندیدم. حداقل نباید یک خانواده بیاید و برای خودش بخواهد ...اگر به نمایندگی عده ای آمده اید برای همه بخواهید.
از نظر طراحی صحنه: استادی داشتیم که می گفت اگر قرار باشد شاعر به شعرش الصاق شود که شعر شعر نیست... آنچه در طراحی صحنه دیدیم نیم دایره ای گردان بود که متاسفانه در چرخشش مشکل و گیر داشت. حکمت چراغ ها و رنگ مشکی راهم اگر طراحش بگوید خوب است. ولی در کل خیلی بهتر از این می توانست باشد.
از نظر نور و صدا: نور بسیار اشکال داشت تا آنجا که بعضی روزها رنگ سفید کاملا از بین می رفت و ... نور کمی که بر زمین می تابید و روشنش می کرد با اصل طراحی صحنه موافق نبود. هرچه صدای علیخانی بلند بود صدای میهمانان کوتاه و خف بود. البته به این نتیجه از باب استرس میهمانان هم می شود پرداخت.
از نظر تیتراژ: اگر قرار است تیتراژ بخش کنند یا نکنند تصمیم بگیرند... بهتراست اول برنامه باشد تا آخرش چون سنخیتی با اذان ندارد. مگر اینکه هنرمندانه تر پرداخته شود که نمونه اش موجود است و بعد به اذان منتقل شود. سال گذشته در نبود علیخانی نوشتم جای خالی علیخانی در ماه عسل ولی امسال می خواهم بنویسم جای خالی علیزاده در ماه عسل.
